میدان حکمرانی : حوزه افغانستان

با خروج امریکای بیست ساله (!؟) از افغانستان؛ تحولات افغانستان وارد فاز جدیدی شد. ناتو وقتی به رهبری آمریکا وارد افغانستان شد هدفش را قلع و قمع تروریست، مبارزه با القاعده و برقراری صلح و آرامش در افغانستان اعلام کرد. حالا بیست سال از آن روز می‌گذرد و تا همین دو-سه هفته قبل اخبار متفاوتی از بمب گذاری و قتل و غارت و کشتار در افغانستان به تمام رسانه های جهان مخابره شد و البته هنوز نیز می‌شود. این نوار نابه سامانی ها ادامه داشت تا امریکا پس از اعلام رسمی؛ خروجش از افغانستان را علنی کرد.

حوادث دومینو وار متعدد داخلی و خارجی با محوریت افغانستان طی روزهای اخیر اتفاق افتاد. از پیشروی های گسترده طالبان در افغانستان تا فرار سربازان مرزی دولت مستقر افغانستان به کشورهای همسایه من جمله ایران، شکل گیری گروه های مردمی مدافع در شهرهای مختلف افغانستان و حتی سفر دولتمردان فعلی افغان به ایالات متحده برای منصرف کردن امریکایی ها از خروج بخشی از رویدادهای داخلی افغانستان بود اما ایران و منطقه نیز شاهد رویدادهایی با محوریت افغانستان بود این رویدادها طیف وسیعی از اتفاقات را شامل می‌شود از تشدید حضور نظامی ترکیه در افغانستان با کمک معارضان سوری و انتقال جنگجویان معارض به افغانستان، مذاکرات صلح مختلف در روسیه و ایران، فضا سازی رسانه های اصولگرا پیرامون طالبان و مواضعش، برخورد تند و رادیکال فعالین و رسانه های اصلاح طلب به بیان دیدگاه های اصولگرایان در باب طالبان و آینده افغانستان و کاربرد واژه «تطهیر سازی طالبان»، اعلام نظرات،مواضع و راهکارهای مختلف از سوی کارشناسان و سیاسیون برای مواجهه با این پدیده جدید؛ فقط بخشی از تحولات منطقه ای با محوریت افغانستان بود.

اما مردم!؟

مردم در دو سوی مرزها، چه ایران و چه افغانستان، درگیر یک دوگانه شدید، شاید هم پارادوکس های فراوان شده اند.

مردم ایران: کنش و واکنش ایرانیان به اخبار منتشره در رسانه ها و اعلام مواضع سیاسیون حکایت از این درگیری و اغتشاش ذهنی دارد. مادامی که مردم درگیر و دار کرونا وارد پیک پنجم کرونا (کرونای موسوم به دلتا) می‌شوند؛ همچنان با مشکلات عدیده ناشی از ساختار غلط اقتصادی و تحریم های ظالمانه روبرو هستند. به این مشکلات کاهش روز افزون پول ملی،گرانی،سودجویی برخی از طبقات اقتصادی، قطعی های مکرر برق و حتی رفتار مستکبرانه برخی مسئولین من جمله جناب عیسی کلانتری را نیز بیفزایید.

به این اوضاع نابه سامان؛ اتفاقات همسایه و اخبار و فضاسازی رسانه ای جریان های سیاسی داخلی را نیز اضافه کنید. آن وقت است که متوجه می‌شوید علاوه بر تهدیدات نظامی و امنیتی مرزهای ایران؛ تهدیدات بزرگتری نیز در اندیشه و باورهای مردم به نظام منتسب به اسلام و حتی کارکرد اسلام به عنوان یک نسخه اجتماعی همزیستی مطرح است.

از اینرو خود را ملزم دانستیم تا در این مقطع حساس تاریخی به میدان حکمرانی در حوزه افغانستان همت ویژه ای بگماریم.

مردم افغانستان: مردم افغانستان نیز سالیان طولانی ست از نعمت امنیت، پیشرفت و حتی وطن محروم هستند. کشورشان جلونگاه کشورهای بیگانه بهاشکال مختلف است.منابعشان به یغما می‌رود و هر روز گروه و گروهی از گوشه ای خاک افغانستان اعلام موجودیت می‌کند.

بیش از چهل سال است که افغانستان روی آرامش به خود ندیده است. وقتی امنیت و آرامش نباشد

وضعیت اقتصادی مردم افغانستان آن چنان اسف بار است که گروه قلیلی از مردم مجبور به کشت انواع مواد مخدر شده اند و سفره شان را بر بی خانمانی برخی دیگر در سایر نقاط جهان بگسترانند. البته در این انتخاب از سر اجبار و اکراه؛ نقش بیگانگان و مستکبران عالم محوری ست.

مردم افغانستان چه در داخل کشور و چه در خارج از بسیاری از امکانات اولیه زندگی من جمله بهداشت و تحصیل محروم هستند و آنچه این موضوع را اسف بار تر می‌کند مرده شدن روح انسانیت و مناعت طبع افغان ها در جریان زندگی در تمامی طیف ها و جریانات، چه در داخل و چه در خارج است.

شاید ما ایرانی ها طی سالیان گذشته رسم مهمان نوازی را درست در حق شما همسایگان افغان در کشورمان به جا نیاورده باشیم. بپذیرید که بضاعت فرهنگی،فکری و مالی ما همین اندازه بود اما از این پس قصد داریم جبران کنیم تا در روز محشر شرمنده بانوی دو عالم نباشیم که در سخن و عمل یکسان بود: الجار ثم الدار!؟